bazı ilim adamlarının hâlâ beyin işlemi saydıkları rüyaların üç yönü, onun insanda ruh
bulunduğunu kesinlikle ispatlar.
a) Geleceği açıkça belirten rüyalar.
b) Hiç gitmediğimiz yerleri önceden rüyada görme ve rüyadaki iç spikerin bize verdiği
izahlar. Rüyalarda iç spiker vardır. Gördüğümüz bir rüyayı anlatırken, “Ben şehre
gitmişim. Orası filan şehirmiş, bir kimse gördüm, o kimse falanca imiş” dediğimiz zaman,
bu bilgiyi, bize, görünmeden söylediğini farkederiz. İşte bu spiker, iç dünyamızdaki “Ben”
(ruh), asıl kişiliğimizdir. Ölümsüz olan odur.
C) Bir günlük bebeğin uyurken gülmesi… Bu olay, “Rüyalar gündüz yaptıklarımızın
tekrarıdır”, tezini tamamen yok etmektedir. Bebekler ancak 25-40 günlükken gündüz
gülerler. Halbuki doğduğu günden itibaren rüyasında gülmeye başlar.
Bilhassa ruhun varlığını ispat eden delillerden birisi de doğru rüyalardır. Madde olan
beden, zaman ve mekâna bağlıdır. Halbuki doğru rüyalarda insan zaman ve mekânı
aşmaktadır. İşte bu durum madde ötesi ruhî bir hakikati ispat eder. Ayrıca nice kimseler
vardır ki, zühd ve takvasına, İslâm’a sarılmasına uykuda gördüğü rüya sebep olmuştur.
Nitekim, Hz. Peygamberimizin (s.a.v) dedesi Abdülmuttalib de gördüğü rüya ile Zemzem
kuyusunu ve oradaki hazineyi bulmuştu.
“Kayravan’da, Ebu Muhammed Abdullah Bağanasi adında salih bir adam vardı. Kaybolan
mallarını yerini rüyasında kendisine söylerlerdi. İnsanlar ona gelirler, falanın vasiyet
etmeden öldüğünü, mevcut malının yerinin bilinmediğini söylerler, o da Allah’a dua edip
yatar, ölen kimse rüyasında kendisine gösterilir ve ondan malın yerini öğrenirdi. İhtiyar,
iyi bir kadın ölmüştü. Başka bir kadın, ona, yedi dinar emanet bırakmıştı. Emaneti bırakan
kadın, Ebu Muhammed Abdullah’a gelip durumu anlattı ve ölen kadının adını verdi. Ertesi
gün Ebu Muhammed ona dedi ki:
— Ölen hanım sana: “Evimin tavanında yedi tahta vardır. Paranı yedinci tahtada, bir
kumaş parçası içinde bulacaksın” diyor. Gerçekten para, orada bulundu. (251)
Hayat Tarih mecmuası’nın Mayıs 1974 tarihli 5. sayısının 85. sayfasında müthiş bir
rüyadan bahsediliyor:
Suriye atabeylerinden Nureddin Mahmud Zengi’ye, (1146-1174) rüyasında, Peygamberimiz
Hz. Muhammed (s.a.v) görünmüş, ona üç kişiyi gösterip kendisini bunlardan kurtarmasını
bildirmişti. Zengi, hemen Medine’ye giderek ihsanda bulunmak bahanesiyle bütün halkın
önünden geçmesini istedi. Emri yerine getirildiyse de bunlar arasında rüyada kendisine
gösterilen üç kişi yoktu. Bunun üzerine gelmeyen kimse bulunup bulunmadığını sordu.
Peygamberimizin (s.a.v) türbeleri civarında bir evde oturan üç batı Afrikalı garibin
gelmediğini söylediler.
.
Hemen onları getirtti ve bakar bakmaz aradığı kimseler olduklarını anladı. Kendilerini
tutuklayıp kaldıkları eve gidince, türbeye doğru bir yeraltı geçidi açmaya çalışmış
olduklarını gördü. Bu üç kişinin Hıristiyan oldukları anlaşıldı. Sorguları neticesinde ise,
gayelerinin, Peygamberimizin (s.a.v) naaşını kaçırıp, Hıristiyan diyarına ****ürmek
olduğunu itiraf ettiler. Zengi, üçünü de hemen idam ettirdi ve ayrıca türbenin dört tarafına
gayet derin hendekler açtırıp, KALAY İLE DOLDURARAK yeniden böyle bir teşebbüse
mani olacak tedbirleri aldı. (252)
Ruhun varlığına inanmak isteyene bu kadar delil yeter de artar bile.
Kur’an-ı Kerim’e göre “ruh” ise şöyledir:
Yahudiler, Peygamberimize ruhun ne olduğunu sordular.
Bunun üzerine Allahu Tealâ İsrâ suresinin 95. ayetinde: “Ruhu sana soruyorlar,
de ki: Ruh Rabb’inin emrindedir ve size bu hususta az bilgi verilmiştir” buyurmuştur. A’raf
suresinin 54. ayetinde: “Haberin olsun ki, yaratmak ve emretmek Ona mahsustur”
buyurulmaktadır. Bu ayetten anlaşıldığı gibi, ruh da Allah’ın mahlukudur (yaratığıdır).
Fakat, maddeden ayrı bir mahiyeti vardır ve emir âlemindedir. Onun için de bedende âmir
(emredici) durumundadır.
Bedenin sevk ve idaresi ruhun elindedir. Yukarıdaki ayetlerin ışığında, İslâm âlimleri,
bedeni ata, ruhu da dizginleri elinde bulunan süvariye benzetirler. Böylece her ikisinin
birbirine muhtaç olduğunu fakat mahiyetlerinin de ayrı olduğunu ifade ediyorlar.
Ruhun bedene zıt olarak beş özelliği vardır. Biri ana rahminde ruhun cenine taallukudur.
Bilindiği gibi ana rahmindeki çocuk üçbuçuk-dört aylık olmadan kımıldamaz. Çünkü
kımıldatan, insanı hareket ettiren can değil, ruhtur.
Gelelim ruhun diğer dört vasfına.
İkincisi, dünyaya geldikten sonraki ilgisi (tanıma, sevme,nefret etme vs. gibi),
üçüncüsü, uyku halinde bedenle olan ilgisi. Uykuda ruhun bir yönden bedenle ilgisi vardır. Bir başka yönden de alâkasını keser.
Dördüncüsü, ruhun cesedetaallukudur. Her ne kadar ruh ölüm sebebiyle bedenden ayrılsa da tamamen ilgisini kesmez.
Beşincisi de, kıyamet gününde ruhun beden ile birleşmesidir. (253)
Kısaca şunu
söyleyebiliriz ki, dünyaya ait hükümler bedenler üzerine tereddüm etmiştir. Ruhlar,
dünyada bedenlere tâbidir. Kabir hayatındaki hükümler de ruhun üzerine tereddüm eder.
Bedenler ise ruhlara tâbidir. Öldükten sonraki kıyamet, haşir-neşire ait hükümler hem
ruhların, hem de bedenlerin üzerine tereddüm eder. (254)
(251) İnsan ve İnsan Üstü - Süleyman Ateş
(252) Ruhun Varlığının İlmi İspatı - Abdullah Aymaz.
253) FıkhıEkber -İmam-ıÂzam.
(254) Fıkhı Ekber - İmam-ı Âzam.
Emine Şenlikoglu-Gençliğin İmanını sorularla çaldılar
bulunduğunu kesinlikle ispatlar.
a) Geleceği açıkça belirten rüyalar.
b) Hiç gitmediğimiz yerleri önceden rüyada görme ve rüyadaki iç spikerin bize verdiği
izahlar. Rüyalarda iç spiker vardır. Gördüğümüz bir rüyayı anlatırken, “Ben şehre
gitmişim. Orası filan şehirmiş, bir kimse gördüm, o kimse falanca imiş” dediğimiz zaman,
bu bilgiyi, bize, görünmeden söylediğini farkederiz. İşte bu spiker, iç dünyamızdaki “Ben”
(ruh), asıl kişiliğimizdir. Ölümsüz olan odur.
C) Bir günlük bebeğin uyurken gülmesi… Bu olay, “Rüyalar gündüz yaptıklarımızın
tekrarıdır”, tezini tamamen yok etmektedir. Bebekler ancak 25-40 günlükken gündüz
gülerler. Halbuki doğduğu günden itibaren rüyasında gülmeye başlar.
Bilhassa ruhun varlığını ispat eden delillerden birisi de doğru rüyalardır. Madde olan
beden, zaman ve mekâna bağlıdır. Halbuki doğru rüyalarda insan zaman ve mekânı
aşmaktadır. İşte bu durum madde ötesi ruhî bir hakikati ispat eder. Ayrıca nice kimseler
vardır ki, zühd ve takvasına, İslâm’a sarılmasına uykuda gördüğü rüya sebep olmuştur.
Nitekim, Hz. Peygamberimizin (s.a.v) dedesi Abdülmuttalib de gördüğü rüya ile Zemzem
kuyusunu ve oradaki hazineyi bulmuştu.
“Kayravan’da, Ebu Muhammed Abdullah Bağanasi adında salih bir adam vardı. Kaybolan
mallarını yerini rüyasında kendisine söylerlerdi. İnsanlar ona gelirler, falanın vasiyet
etmeden öldüğünü, mevcut malının yerinin bilinmediğini söylerler, o da Allah’a dua edip
yatar, ölen kimse rüyasında kendisine gösterilir ve ondan malın yerini öğrenirdi. İhtiyar,
iyi bir kadın ölmüştü. Başka bir kadın, ona, yedi dinar emanet bırakmıştı. Emaneti bırakan
kadın, Ebu Muhammed Abdullah’a gelip durumu anlattı ve ölen kadının adını verdi. Ertesi
gün Ebu Muhammed ona dedi ki:
— Ölen hanım sana: “Evimin tavanında yedi tahta vardır. Paranı yedinci tahtada, bir
kumaş parçası içinde bulacaksın” diyor. Gerçekten para, orada bulundu. (251)
Hayat Tarih mecmuası’nın Mayıs 1974 tarihli 5. sayısının 85. sayfasında müthiş bir
rüyadan bahsediliyor:
Suriye atabeylerinden Nureddin Mahmud Zengi’ye, (1146-1174) rüyasında, Peygamberimiz
Hz. Muhammed (s.a.v) görünmüş, ona üç kişiyi gösterip kendisini bunlardan kurtarmasını
bildirmişti. Zengi, hemen Medine’ye giderek ihsanda bulunmak bahanesiyle bütün halkın
önünden geçmesini istedi. Emri yerine getirildiyse de bunlar arasında rüyada kendisine
gösterilen üç kişi yoktu. Bunun üzerine gelmeyen kimse bulunup bulunmadığını sordu.
Peygamberimizin (s.a.v) türbeleri civarında bir evde oturan üç batı Afrikalı garibin
gelmediğini söylediler.
.
Hemen onları getirtti ve bakar bakmaz aradığı kimseler olduklarını anladı. Kendilerini
tutuklayıp kaldıkları eve gidince, türbeye doğru bir yeraltı geçidi açmaya çalışmış
olduklarını gördü. Bu üç kişinin Hıristiyan oldukları anlaşıldı. Sorguları neticesinde ise,
gayelerinin, Peygamberimizin (s.a.v) naaşını kaçırıp, Hıristiyan diyarına ****ürmek
olduğunu itiraf ettiler. Zengi, üçünü de hemen idam ettirdi ve ayrıca türbenin dört tarafına
gayet derin hendekler açtırıp, KALAY İLE DOLDURARAK yeniden böyle bir teşebbüse
mani olacak tedbirleri aldı. (252)
Ruhun varlığına inanmak isteyene bu kadar delil yeter de artar bile.
Kur’an-ı Kerim’e göre “ruh” ise şöyledir:
Yahudiler, Peygamberimize ruhun ne olduğunu sordular.
Bunun üzerine Allahu Tealâ İsrâ suresinin 95. ayetinde: “Ruhu sana soruyorlar,
de ki: Ruh Rabb’inin emrindedir ve size bu hususta az bilgi verilmiştir” buyurmuştur. A’raf
suresinin 54. ayetinde: “Haberin olsun ki, yaratmak ve emretmek Ona mahsustur”
buyurulmaktadır. Bu ayetten anlaşıldığı gibi, ruh da Allah’ın mahlukudur (yaratığıdır).
Fakat, maddeden ayrı bir mahiyeti vardır ve emir âlemindedir. Onun için de bedende âmir
(emredici) durumundadır.
Bedenin sevk ve idaresi ruhun elindedir. Yukarıdaki ayetlerin ışığında, İslâm âlimleri,
bedeni ata, ruhu da dizginleri elinde bulunan süvariye benzetirler. Böylece her ikisinin
birbirine muhtaç olduğunu fakat mahiyetlerinin de ayrı olduğunu ifade ediyorlar.
Ruhun bedene zıt olarak beş özelliği vardır. Biri ana rahminde ruhun cenine taallukudur.
Bilindiği gibi ana rahmindeki çocuk üçbuçuk-dört aylık olmadan kımıldamaz. Çünkü
kımıldatan, insanı hareket ettiren can değil, ruhtur.
Gelelim ruhun diğer dört vasfına.
İkincisi, dünyaya geldikten sonraki ilgisi (tanıma, sevme,nefret etme vs. gibi),
üçüncüsü, uyku halinde bedenle olan ilgisi. Uykuda ruhun bir yönden bedenle ilgisi vardır. Bir başka yönden de alâkasını keser.
Dördüncüsü, ruhun cesedetaallukudur. Her ne kadar ruh ölüm sebebiyle bedenden ayrılsa da tamamen ilgisini kesmez.
Beşincisi de, kıyamet gününde ruhun beden ile birleşmesidir. (253)
Kısaca şunu
söyleyebiliriz ki, dünyaya ait hükümler bedenler üzerine tereddüm etmiştir. Ruhlar,
dünyada bedenlere tâbidir. Kabir hayatındaki hükümler de ruhun üzerine tereddüm eder.
Bedenler ise ruhlara tâbidir. Öldükten sonraki kıyamet, haşir-neşire ait hükümler hem
ruhların, hem de bedenlerin üzerine tereddüm eder. (254)
(251) İnsan ve İnsan Üstü - Süleyman Ateş
(252) Ruhun Varlığının İlmi İspatı - Abdullah Aymaz.
253) FıkhıEkber -İmam-ıÂzam.
(254) Fıkhı Ekber - İmam-ı Âzam.
Emine Şenlikoglu-Gençliğin İmanını sorularla çaldılar