Yeryüzünü Bir Alev Topu Haline Gelmekten Alıkoyan Yaratılış(Lütfen Sonuna Kadar Okuyun)
Teknolojinin çıkış noktası metalürjidir; yani metallerin eritilip
işlenmesi işlemi... Bu işlemi gerçekleştirebilmek içinse, hem uygun
metallerin var olması, hem de insanoğlunun bu metalleri eritip
şekillendirmesini sağlayacak araçlar bulunması gerekir.
Bu araçlardan biri ateştir. Avustralyalı biyokimyacı ve tanınmış bir
Darwinizm eleştirmeni olan Prof. Denton, bu konuyu şöyle açıklar:
Ateşi kullanabilme yeteneğimiz, hiçbir şekilde önemsiz bir yetenek
değildir, çünkü sadece ateş yoluyla teknolojik ilerleme mümkün
olabilmiştir. Ateşle birlikte metalürji ve metal araçlar gelmiş ve
sonunda da kimya bilgisi ortaya çıkmıştır. Metaller elektriğin tek
doğal iletkeni olduklarından, elektromanyetizmin ve elektriğin
keşfi, hatta bilgisayarların geliştirilmesi bile biz insanların
ateşi keşfinin bir sonucudur. (Michael Denton, Nature's Destiny, s.
242)
Denton'ın insanoğlunun ateşi keşfi diye ifade ettiği olay,
aslında, Allah'ın ateşi insanoğlunun emrine vermesidir. Konuyu
bilimsel olarak incelediğimizde, ateşin, insanın yeryüzündeki
yaşamına çok uygun bir yapıda olduğunu görürüz. Ateş, ‘yanabilir’
cisimlerin tutuşmasıyla başlar. Bir cismi ‘yanabilir’ kılan durum,
içeriğinde karbon bulunmasıdır. Karbon ve oksijen reaksiyona
girdiklerinde, yüksek miktarda ısı açığa çıkarırlar; biz de bunu
alev olarak görür ve hissederiz.
Dünya'nın Atmosferindeki Denge
Ancak burada dikkatten kaçmaması gereken son derece ilginç bir nokta
vardır: Dünyanın atmosferi %21'e yakın oranda oksijen içerir. Karbon
ise bizim bedenlerimiz de dahil olmak üzere, her canlıda vardır.
Yani ateşi oluşturan malzemeler, dünyanın dört bir yanında, yan yana
durmaktadır. Peki bu moleküller neden hemen reaksiyona girmezler?
Neden herşey bir anda tutuşup yanmaz?
Bu soru derinlemesine incelendiğinde, ateşte de çok muhteşem bir
yaratılış olduğu görülür. Oksijen ve karbon, kimyasal özellikleri
gereği, sadece çok yüksek bir ısıda reaksiyona girip ateş
oluştururlar. Bu nedenle bir yerde ateş yakabilmek için, öncelikle
yüksek ısı gerekir. Kütükleri birbirine sürterek ateş yakmaya
çalışan bir insanın yaptığı şey, sürtünme yoluyla ısıyı
yükseltmektir. Bir kibriti yakarken de, kibrit çöpünü pürüzlü bir
yüzeye sürterek ani bir biçimde ısıtmanız gerekir.
Ateşle ateşi oluşturan etkenler böyle olmasaydı, dünya üzerindeki
yaşam imkansız hale gelirdi. Eğer, oksijenin ve karbonun reaksiyona
girme eğilimleri biraz daha fazla olsaydı, hava sıcaklığı biraz
arttığında, insanların, hayvanların ve bitkilerin bir anda tutuşup
yanmaları sıradan bir vaka haline gelirdi. Örneğin çölde yürüyen bir
insan, sıcaklık en yüksek dereceye çıktığı anda, bir kibrit çöpü
gibi bir anda alevlere boğulabilirdi. Bitkiler ve hayvanlar da aynı
tehlikeyle yüz yüze kalırdı. Ve elbette böyle bir dünyada, normal
bir yaşamdan söz etmek biraz zor olurdu.
Buna karşın, oksijen ve karbon, reaksiyona girmek için şu anki
gereksinimlerinden daha fazla ısıya ihtiyaç duysalardı, o zaman da
insanlar ateş yakmayı hiç başaramayacaklardı. Dolayısıyla da ateş,
sadece ormanlara isabet eden yıldırımlar sonucunda ortaya çıkan
efsanevi bir enerji olarak kalacaktı.
Oksijen ve karbonun bu yapıları, ateşe, insan tarafından kontrollü
bir şekilde kullanılabilecek en uygun hali kazandırmaktadır. Ayrıca
insanın fiziksel yapısı (elleri, kolları, hareket yeteneği, görme
duyusu vs.) de ateşi kullanmak için ideal bir yapıdadır. Dahası
dünyada, ateş yakabilmek için çok ideal bir ortam vardır.
İnsanın teknolojiyi geliştirmesini sağlayan tüm şartlar olabilecek
en ideal yapıda ve değerde yaratılmıştır. Allah, Kuran'da bu gerçeğe
işaret eder ve ateşin malzemesinin özel olarak yaratıldığını şöyle
haber verir:
Ki O, size yeşil ağaçtan bir ateş kılandır; siz de ondan
yakıyorsunuz. (Yasin Suresi, 80)
Tüm Nimetleri Yaratan Allah’tır
Ateşin kontrol edilebilir olmasının yanında, metalürjiyi mümkün
kılan bir başka önemli özelliği daha vardır: Dünyadaki metaller,
başta demir olmak üzere, ateşin ulaşabileceği bir ısı seviyesinde
yumuşar ve sıvı hale gelirler. Örneğin, demirin erimesi için 1535
derecelik bir ısı gereklidir; bu güçlü bir ateşle elde edilebilir.
Demirin erimesi için gereken ısı miktarı, dünyadaki yakıtlar
tarafından sağlanamayacak kadar yüksek olsaydı, metalürji diye bir
bilim dalı olmazdı. Dolayısıyla da, insanlığın bilimsel düzeyi,
Denton'ın deyimiyle, "cilalı taş devri ile Aztek uygarlığı arasında
bir yerde sıkışıp kalırdı".
Ancak Allah'ın dilemesi ve insana türlü imkanlar vermesiyle,
insanoğlu görkemli eserler ortaya koymuştur. Denton, insanoğlunun
bilimsel gelişimini kısaca özetledikten sonra şu yorumu yapmaktadır:
(Bilimsel) yolculuğumuz uzun sürmüş olsa da... kanıtlar
göstermektedir ki, bu yolun sonucu hiçbir zaman belirsiz olmamış,
belirli bir amaca göre önceden belirlenmiş bir yolu izlemişiz ve
başarımız da asla bir tesadüf olmamıştır... Ateşin keşfinden bilimin
doğuşuna ve en son olarak da doğanın düzeninde kendi merkeziliğimizi keşfedişimize kadar uzanan, önceden belirlenmiş bir yolu izlemiş bulunuyoruz. (Michael Denton, Nature's Destiny, s. 395)
Biyokimya profesörü Michael Denton'ın bilimsel terimlerle anlattığı
bütün bu bilgiler gerçekte iman eden her insanın Kuran'dan öğrendiği
bir gerçeği ortaya koymaktadır:
Allah, dünyayı insanın yaşamı için yaratmış, dünyadaki varlıkları
insan için ‘emre amade’ kılmış ve onu türlü nimetlerle
zenginleştirmiştir. Kuran ayetlerinde Rabbimiz şöyle buyurur:
Allah, gökleri ve yeri yaratan ve gökten su indirip onunla size
rızık olarak türlü ürünler çıkarandır. Ve O’nun emriyle gemileri,
denizde yüzmeleri için, emre amade kılandır. Irmakları da sizin için
emre amade kılandır. Güneş’i ve Ay’ı hareketlerinde sürekli emrinize
amade kılan, geceyi ve gündüzü de emrinize amade kılandır. Size her
istediğiniz şeyi verdi. Eğer Allah'ın nimetini saymaya
kalkışırsanız, onu sayıp-bitirmeye güç yetiremezsiniz. Gerçek şu ki,
insan pek zalimdir, pek nankördür. (İbrahim Suresi, 32-34)
Teknolojinin çıkış noktası metalürjidir; yani metallerin eritilip
işlenmesi işlemi... Bu işlemi gerçekleştirebilmek içinse, hem uygun
metallerin var olması, hem de insanoğlunun bu metalleri eritip
şekillendirmesini sağlayacak araçlar bulunması gerekir.
Bu araçlardan biri ateştir. Avustralyalı biyokimyacı ve tanınmış bir
Darwinizm eleştirmeni olan Prof. Denton, bu konuyu şöyle açıklar:
Ateşi kullanabilme yeteneğimiz, hiçbir şekilde önemsiz bir yetenek
değildir, çünkü sadece ateş yoluyla teknolojik ilerleme mümkün
olabilmiştir. Ateşle birlikte metalürji ve metal araçlar gelmiş ve
sonunda da kimya bilgisi ortaya çıkmıştır. Metaller elektriğin tek
doğal iletkeni olduklarından, elektromanyetizmin ve elektriğin
keşfi, hatta bilgisayarların geliştirilmesi bile biz insanların
ateşi keşfinin bir sonucudur. (Michael Denton, Nature's Destiny, s.
242)
Denton'ın insanoğlunun ateşi keşfi diye ifade ettiği olay,
aslında, Allah'ın ateşi insanoğlunun emrine vermesidir. Konuyu
bilimsel olarak incelediğimizde, ateşin, insanın yeryüzündeki
yaşamına çok uygun bir yapıda olduğunu görürüz. Ateş, ‘yanabilir’
cisimlerin tutuşmasıyla başlar. Bir cismi ‘yanabilir’ kılan durum,
içeriğinde karbon bulunmasıdır. Karbon ve oksijen reaksiyona
girdiklerinde, yüksek miktarda ısı açığa çıkarırlar; biz de bunu
alev olarak görür ve hissederiz.
Dünya'nın Atmosferindeki Denge
Ancak burada dikkatten kaçmaması gereken son derece ilginç bir nokta
vardır: Dünyanın atmosferi %21'e yakın oranda oksijen içerir. Karbon
ise bizim bedenlerimiz de dahil olmak üzere, her canlıda vardır.
Yani ateşi oluşturan malzemeler, dünyanın dört bir yanında, yan yana
durmaktadır. Peki bu moleküller neden hemen reaksiyona girmezler?
Neden herşey bir anda tutuşup yanmaz?
Bu soru derinlemesine incelendiğinde, ateşte de çok muhteşem bir
yaratılış olduğu görülür. Oksijen ve karbon, kimyasal özellikleri
gereği, sadece çok yüksek bir ısıda reaksiyona girip ateş
oluştururlar. Bu nedenle bir yerde ateş yakabilmek için, öncelikle
yüksek ısı gerekir. Kütükleri birbirine sürterek ateş yakmaya
çalışan bir insanın yaptığı şey, sürtünme yoluyla ısıyı
yükseltmektir. Bir kibriti yakarken de, kibrit çöpünü pürüzlü bir
yüzeye sürterek ani bir biçimde ısıtmanız gerekir.
Ateşle ateşi oluşturan etkenler böyle olmasaydı, dünya üzerindeki
yaşam imkansız hale gelirdi. Eğer, oksijenin ve karbonun reaksiyona
girme eğilimleri biraz daha fazla olsaydı, hava sıcaklığı biraz
arttığında, insanların, hayvanların ve bitkilerin bir anda tutuşup
yanmaları sıradan bir vaka haline gelirdi. Örneğin çölde yürüyen bir
insan, sıcaklık en yüksek dereceye çıktığı anda, bir kibrit çöpü
gibi bir anda alevlere boğulabilirdi. Bitkiler ve hayvanlar da aynı
tehlikeyle yüz yüze kalırdı. Ve elbette böyle bir dünyada, normal
bir yaşamdan söz etmek biraz zor olurdu.
Buna karşın, oksijen ve karbon, reaksiyona girmek için şu anki
gereksinimlerinden daha fazla ısıya ihtiyaç duysalardı, o zaman da
insanlar ateş yakmayı hiç başaramayacaklardı. Dolayısıyla da ateş,
sadece ormanlara isabet eden yıldırımlar sonucunda ortaya çıkan
efsanevi bir enerji olarak kalacaktı.
Oksijen ve karbonun bu yapıları, ateşe, insan tarafından kontrollü
bir şekilde kullanılabilecek en uygun hali kazandırmaktadır. Ayrıca
insanın fiziksel yapısı (elleri, kolları, hareket yeteneği, görme
duyusu vs.) de ateşi kullanmak için ideal bir yapıdadır. Dahası
dünyada, ateş yakabilmek için çok ideal bir ortam vardır.
İnsanın teknolojiyi geliştirmesini sağlayan tüm şartlar olabilecek
en ideal yapıda ve değerde yaratılmıştır. Allah, Kuran'da bu gerçeğe
işaret eder ve ateşin malzemesinin özel olarak yaratıldığını şöyle
haber verir:
Ki O, size yeşil ağaçtan bir ateş kılandır; siz de ondan
yakıyorsunuz. (Yasin Suresi, 80)
Tüm Nimetleri Yaratan Allah’tır
Ateşin kontrol edilebilir olmasının yanında, metalürjiyi mümkün
kılan bir başka önemli özelliği daha vardır: Dünyadaki metaller,
başta demir olmak üzere, ateşin ulaşabileceği bir ısı seviyesinde
yumuşar ve sıvı hale gelirler. Örneğin, demirin erimesi için 1535
derecelik bir ısı gereklidir; bu güçlü bir ateşle elde edilebilir.
Demirin erimesi için gereken ısı miktarı, dünyadaki yakıtlar
tarafından sağlanamayacak kadar yüksek olsaydı, metalürji diye bir
bilim dalı olmazdı. Dolayısıyla da, insanlığın bilimsel düzeyi,
Denton'ın deyimiyle, "cilalı taş devri ile Aztek uygarlığı arasında
bir yerde sıkışıp kalırdı".
Ancak Allah'ın dilemesi ve insana türlü imkanlar vermesiyle,
insanoğlu görkemli eserler ortaya koymuştur. Denton, insanoğlunun
bilimsel gelişimini kısaca özetledikten sonra şu yorumu yapmaktadır:
(Bilimsel) yolculuğumuz uzun sürmüş olsa da... kanıtlar
göstermektedir ki, bu yolun sonucu hiçbir zaman belirsiz olmamış,
belirli bir amaca göre önceden belirlenmiş bir yolu izlemişiz ve
başarımız da asla bir tesadüf olmamıştır... Ateşin keşfinden bilimin
doğuşuna ve en son olarak da doğanın düzeninde kendi merkeziliğimizi keşfedişimize kadar uzanan, önceden belirlenmiş bir yolu izlemiş bulunuyoruz. (Michael Denton, Nature's Destiny, s. 395)
Biyokimya profesörü Michael Denton'ın bilimsel terimlerle anlattığı
bütün bu bilgiler gerçekte iman eden her insanın Kuran'dan öğrendiği
bir gerçeği ortaya koymaktadır:
Allah, dünyayı insanın yaşamı için yaratmış, dünyadaki varlıkları
insan için ‘emre amade’ kılmış ve onu türlü nimetlerle
zenginleştirmiştir. Kuran ayetlerinde Rabbimiz şöyle buyurur:
Allah, gökleri ve yeri yaratan ve gökten su indirip onunla size
rızık olarak türlü ürünler çıkarandır. Ve O’nun emriyle gemileri,
denizde yüzmeleri için, emre amade kılandır. Irmakları da sizin için
emre amade kılandır. Güneş’i ve Ay’ı hareketlerinde sürekli emrinize
amade kılan, geceyi ve gündüzü de emrinize amade kılandır. Size her
istediğiniz şeyi verdi. Eğer Allah'ın nimetini saymaya
kalkışırsanız, onu sayıp-bitirmeye güç yetiremezsiniz. Gerçek şu ki,
insan pek zalimdir, pek nankördür. (İbrahim Suresi, 32-34)
