Bismillahirrahmanirrahim.
Nefis, terbiye edilmesi en zor olan varlıktır. Bu sebepten ötürü insan, meleklerden üstün yahut hayvandan alçak olabilir. Bizi biz yapan nefsimizdir. Hani melekler durmaksızın ibadet ediyorlar ya, iradeler yok ya, işte biz etrafımızı kuşatmış bunca kötülük arasında kalkıp iki rekât namaz kılabiliyorsak, tüm kalbimizle, işte belki de meleklerden de ileri oluyoruz. Nefis aslında o kadar güzeldir ki. İnsanı taç yapar başlarda. Ancak her günah işlediğimizde neden nefsimizle kavga ediyoruz? Suç kimin?
Dedi ki: "Rabbim, beni kışkırttığın şeye karşılık, andolsun, ben de yeryüzünde onlara, (sana başkaldırmayı ve dünya tutkularını) süsleyip-çekici göstereceğim ve onların tümünü mutlaka kışkırtıp-saptıracağım." Hicr,39.
Böyle demişti şeytan. Ve o günden itibaren Kabil’den başlayarak insanları kışkırtıyor. Vesvese dolduruyor kalplere. İşte böylece insan hayvandan da aşağı dereceye düşüyor. Düşebiliyor. Şeytanın da değil suç! Çünkü;
"Ancak onlardan muhlis olan kulların müstesna."Hicr, 40.
Diyen de şeytan. Biz muhlis birer kul olursak sonuç gayet açık. Yani suçu kimseye yükleyemeyiz. Biz işliyoruz günahı bir başkası değil. İrademiz doğrultusunda yaşamıyor muyuz? Evet, etrafta çok fazla insanın gözünü boyayan uğraşlar var. Günahlar sular seller gibi. Ama istediğimiz zaman istediğimizi yapmıyor muyuz? Öyleyse biz bu günahları işlemeden de yaşayabiliriz. Günahsız yaşayalım demiyorum. İlla ki hatalarımız olacak. Ama farkında olup da işlediğimiz günahları terk etmek çok mu zor? İnsan güçlü bir varlık. Elinden her şey gelebiliyor değil mi. Biz kendimizi kontrol etmeyi öğrenirsek ne diğer insanlar ne de şeytan bizi günaha sevk edebilir mi? Eminim ki “Hop dur bakalım! Ben bu işte yokum.†Diyebilecek güç, bütün insanlarda var olan bir güçtür.
En basit yol ise namaz. Namaz yemek yemek gibi bir şey. Ruhumuzu aç bırakmak olur mu. Ruhumuz doydukça Allah Teala’ya yaklaşırız. Allah Teala’ya yaklaştıkça kalbimize O’nun yüce aşkı daha fazla dolar ve Ey İnsan! Kalbinde gerçekten Allah’ın Aşkı varsa sen göz göre göre şeytanın yoluna adım atar mısın? Mantıklı düşün en azından. Neden kendine zarar veresin.
Unutmayasın ki, sen Yüce Yaratıcı’nın sevgisine dahil olduğun müddetçe, melekler her daim yanındadır, inşallah…
Nefis, terbiye edilmesi en zor olan varlıktır. Bu sebepten ötürü insan, meleklerden üstün yahut hayvandan alçak olabilir. Bizi biz yapan nefsimizdir. Hani melekler durmaksızın ibadet ediyorlar ya, iradeler yok ya, işte biz etrafımızı kuşatmış bunca kötülük arasında kalkıp iki rekât namaz kılabiliyorsak, tüm kalbimizle, işte belki de meleklerden de ileri oluyoruz. Nefis aslında o kadar güzeldir ki. İnsanı taç yapar başlarda. Ancak her günah işlediğimizde neden nefsimizle kavga ediyoruz? Suç kimin?
Dedi ki: "Rabbim, beni kışkırttığın şeye karşılık, andolsun, ben de yeryüzünde onlara, (sana başkaldırmayı ve dünya tutkularını) süsleyip-çekici göstereceğim ve onların tümünü mutlaka kışkırtıp-saptıracağım." Hicr,39.
Böyle demişti şeytan. Ve o günden itibaren Kabil’den başlayarak insanları kışkırtıyor. Vesvese dolduruyor kalplere. İşte böylece insan hayvandan da aşağı dereceye düşüyor. Düşebiliyor. Şeytanın da değil suç! Çünkü;
"Ancak onlardan muhlis olan kulların müstesna."Hicr, 40.
Diyen de şeytan. Biz muhlis birer kul olursak sonuç gayet açık. Yani suçu kimseye yükleyemeyiz. Biz işliyoruz günahı bir başkası değil. İrademiz doğrultusunda yaşamıyor muyuz? Evet, etrafta çok fazla insanın gözünü boyayan uğraşlar var. Günahlar sular seller gibi. Ama istediğimiz zaman istediğimizi yapmıyor muyuz? Öyleyse biz bu günahları işlemeden de yaşayabiliriz. Günahsız yaşayalım demiyorum. İlla ki hatalarımız olacak. Ama farkında olup da işlediğimiz günahları terk etmek çok mu zor? İnsan güçlü bir varlık. Elinden her şey gelebiliyor değil mi. Biz kendimizi kontrol etmeyi öğrenirsek ne diğer insanlar ne de şeytan bizi günaha sevk edebilir mi? Eminim ki “Hop dur bakalım! Ben bu işte yokum.†Diyebilecek güç, bütün insanlarda var olan bir güçtür.
En basit yol ise namaz. Namaz yemek yemek gibi bir şey. Ruhumuzu aç bırakmak olur mu. Ruhumuz doydukça Allah Teala’ya yaklaşırız. Allah Teala’ya yaklaştıkça kalbimize O’nun yüce aşkı daha fazla dolar ve Ey İnsan! Kalbinde gerçekten Allah’ın Aşkı varsa sen göz göre göre şeytanın yoluna adım atar mısın? Mantıklı düşün en azından. Neden kendine zarar veresin.
Unutmayasın ki, sen Yüce Yaratıcı’nın sevgisine dahil olduğun müddetçe, melekler her daim yanındadır, inşallah…
Son düzenleme: