En Kutsal Meslek
Kâinat mimarisinin başyapıtı olan insanı insan yapan, imanı dokuyan ilk nakkaştır ANNE. Cemiyeti istikbale, istikbalin de istikbaline taşıyan en kutsal mesleğin sahibidir ANNE!
Yüceler yücesinin şefkatinden, bir damla düşmüştür annelerinin yüreğine. Bu, okyanustan öyle bir katredir ki; onun düştüğü en ürkek yürek bile yavrusunun müdafaasında aslana aslan kesilir. O tecelli ile lokmasından, uykusundan, rahat yaşamak arzusundan, gerektiğinde bütün arzularından ve bazen yaşamaktan bile vazgeçer ANNE! Kâinat ağacına mükemmel bir meyve yetiştirmek için hava olur, su olur, ateş olur, toprak olur ANNE!
“Bir sene sonrasını düşünürsen buğday ek! On sene sonrasını düşünürsen ağaç dik! Yüzyıl sonrasını düşünürsen eğer İNSAN YETİŞTİR!” Kâinat mimarisinin başyapıtı olan insanı insan yapan, imanı dokuyan ilk nakkaştır ANNE. Cemiyeti istikbale, istikbalin de istikbaline taşıyan en kutsal mesleğin sahibidir ANNE!
Bu sırdır; Bediüzzaman Hazretle-ri’nin hayatı boyunca seksen bin kişiden ders aldığı halde “İnsanın en birinci üstadı ve en tesirli muallimi onun validesidir.” demesine sebep.
Bu sırdır Veysel Karani’nin ciğerlerini kavuran hasrete rağmen ve sevdiği peygambere bir kapının kulpuna dokunuş kadar yakınken “Annem bana bu kapıya kadar izin verdi. ‘Resulullah’ı gör ve dön’ dedi. Ona verdiğim sözden dönemem!” dedirten ve sevgilisini bir kez göremeden zahmetlerle aştığı çölleri tekrar geri yürüten.
Acıyla kıvrandığı sekerat anında ancak annesinin kendisine hakkını helal etmesinin ardından, tutulan dilinin çözülüp gürül gürül bir kelime-i şahadet ile güzel bir son yaşatan…
Sorulduğunda Efendimiz’e (sav) üç kez ardı ardına “anne hakkı, anne hakkı, anne hakkı!” sonra “baba hakkı” diye ferman ettiren…
Yerlerin ve göklerin yaratıcısına cenneti anaların ayakları altına serdiren işte bu sırdır.
Yaratılmışların merkezinde insan, kâinatın mayasında sevgi! Şu küçük kâinatçık olan insan gerçek bir şahsiyet bulamaz Yaratanı ve yaratılanları sevmeden. Annedir bir insana şahsiyet kazandıran; yaratanı sevmeyi, yaratılanları da yaratandan ötürü sevmeyi hal diliyle anlatan. Çünkü annedir karşılıksız, sınırsız, her şeye rağmen seven. Ve annedir yavrusuna armağan ettiği tebessümlerle sevmeyi öğreten.
Yücelerden inen şu damla! Kâinatta pırıl pırıl parlayan şu küçük ayna! Annelik şefkati! İki cihana da yön veren (hükmeden) ANNELİK MESLEĞİ!
Kâinat mimarisinin başyapıtı olan insanı insan yapan, imanı dokuyan ilk nakkaştır ANNE. Cemiyeti istikbale, istikbalin de istikbaline taşıyan en kutsal mesleğin sahibidir ANNE!
Yüceler yücesinin şefkatinden, bir damla düşmüştür annelerinin yüreğine. Bu, okyanustan öyle bir katredir ki; onun düştüğü en ürkek yürek bile yavrusunun müdafaasında aslana aslan kesilir. O tecelli ile lokmasından, uykusundan, rahat yaşamak arzusundan, gerektiğinde bütün arzularından ve bazen yaşamaktan bile vazgeçer ANNE! Kâinat ağacına mükemmel bir meyve yetiştirmek için hava olur, su olur, ateş olur, toprak olur ANNE!
“Bir sene sonrasını düşünürsen buğday ek! On sene sonrasını düşünürsen ağaç dik! Yüzyıl sonrasını düşünürsen eğer İNSAN YETİŞTİR!” Kâinat mimarisinin başyapıtı olan insanı insan yapan, imanı dokuyan ilk nakkaştır ANNE. Cemiyeti istikbale, istikbalin de istikbaline taşıyan en kutsal mesleğin sahibidir ANNE!
Bu sırdır; Bediüzzaman Hazretle-ri’nin hayatı boyunca seksen bin kişiden ders aldığı halde “İnsanın en birinci üstadı ve en tesirli muallimi onun validesidir.” demesine sebep.
Bu sırdır Veysel Karani’nin ciğerlerini kavuran hasrete rağmen ve sevdiği peygambere bir kapının kulpuna dokunuş kadar yakınken “Annem bana bu kapıya kadar izin verdi. ‘Resulullah’ı gör ve dön’ dedi. Ona verdiğim sözden dönemem!” dedirten ve sevgilisini bir kez göremeden zahmetlerle aştığı çölleri tekrar geri yürüten.
Acıyla kıvrandığı sekerat anında ancak annesinin kendisine hakkını helal etmesinin ardından, tutulan dilinin çözülüp gürül gürül bir kelime-i şahadet ile güzel bir son yaşatan…
Sorulduğunda Efendimiz’e (sav) üç kez ardı ardına “anne hakkı, anne hakkı, anne hakkı!” sonra “baba hakkı” diye ferman ettiren…
Yerlerin ve göklerin yaratıcısına cenneti anaların ayakları altına serdiren işte bu sırdır.
Yaratılmışların merkezinde insan, kâinatın mayasında sevgi! Şu küçük kâinatçık olan insan gerçek bir şahsiyet bulamaz Yaratanı ve yaratılanları sevmeden. Annedir bir insana şahsiyet kazandıran; yaratanı sevmeyi, yaratılanları da yaratandan ötürü sevmeyi hal diliyle anlatan. Çünkü annedir karşılıksız, sınırsız, her şeye rağmen seven. Ve annedir yavrusuna armağan ettiği tebessümlerle sevmeyi öğreten.
Yücelerden inen şu damla! Kâinatta pırıl pırıl parlayan şu küçük ayna! Annelik şefkati! İki cihana da yön veren (hükmeden) ANNELİK MESLEĞİ!