selamün aleyküm cümleten. ben de kapalı bir bayanım. ama pantalondan vazgeçemem. şehir hayatında etek kullanmak ne kadar zordur tahmin edebilir misiniz? rahat hareket edemezsiniz, araçlara inip binmek, merdiven inip çıkmak öyle zordur ki. her şey bir yana etek uçları yerlerde sürünür. eve dönüyorsanız tamam. ama gittiğiniz yerde nasıl namaz kılacaksınız o etekle. ben kılamam. eksik olmasın yurdum insanı sokaklarımızı pek de temiz tuttuğumuz söylenemez. velhasıl benim içime hiiiç sinmiyor. aynı kıyafetle namaz kılmak. bir çok kez camilerde gördüm, etekli hanımlarımızı, etek uçları kir, pis, toz içinde ve acaba ne kiri??? aynı şey pardesü içinde geçerli. ayrıca ben erkeğe benzemek istesem, saçımı kısacık keserim, yolda yürüyüşüm, konuşmam bile değişir. bilirsiniz bazı hormon bozukluğu olan diyim artık (insanın bile isteye bunu yapmasını aklım almıyo) bayanları. erkeğe benzemek istemek başka şeydir, pantolon giymek başka şey. ayrıca benim pantolonlarımın çoğunu kendim dikmişimdir. hani etek pantolon derler bol bol durur insanın üstünde, hatta karşıdan etekmi pantolonmu bilinmez. hazır alacaksamda, tabiri caizse kalem gibi daracık almam. şalvarımsı bişeyler olur. ve üzerinede gayet rahat dizlerime hatta diz altıma kadar bir tunik. ben böyle uygun buluyorum... ama giyenlere karşıyım demiyorum. yanlış anlaşılmasın lütfen. ben yapamıyorum sadece.
kusuru bakmayın biraz uzun oldu. ama konu sadece örtünmek, başörtüsü değil. giyiminizle, kuşamınızla, ibadetinizle kısaca yaşam tarzınız.... öyle çok tanıdığım var. başörtü mü dersiniz, türban mı dersiniz, bez parçasımı dersiniz, kuşanmıştır.. karşıdan gören kapalıdır diye ezan saatini sorsa ahhh kiii ne ahhh bilmez.... ALLAH affetsin hepimizi... yanlışlarımızı... doğru yola ulaşanlardan eylesin. Amin.ALLAH cümlenizden razı olsun inşallah.
çok uzattım hakkınızı helal edin...
